wonen

In Nederland is er op dit moment een tekort aan 401.000 woningen. Maar dat is zeker geen nieuw verschijnsel. Woningnood bestaat hier al meer dan 150 jaar. Het hoort bij het kapitalisme. Dit komt doordat voor het kapitalisme de gebruikswaarde van een woning niet interessant is (alleen nut voor de gebruiker zelf), maar alleen de ruilwaarde telt. Dit wil zeggen dat het als object wordt gebruikt, om zoveel mogelijk winst mee te maken. Winst voor banken, bouwbedrijven, woningbedrijven, speculanten en een enkele prins. Het is in eerste instantie een verdienmodel. Het oplossen van de woningnood is niet een doel in het kapitalisme, alleen de winst telt. En dat is goed te merken. De gemiddelde prijs voor een koop- woning is inmiddels 473.000 euro. Tien jaar geleden was dat 230.194 euro. Mona Keijzer schiet beleggers te hulp Blok (VVD) zorgde er in zijn tijd als minister voor dat vanaf 2015 veel minder mensen in aanmerking kwamen voor een sociale huurwoning. De huren werden verhoogd door invoering van de verhuurdersheffing. Tegelijkertijd verkocht hij sociale huurwoningen met duizenden tegelijk tegen dumpprijzen van rond de 100.000 euro aan met name buitenlandse beleggers. Het ging ten koste van 100.000 sociale huurwoningen. Hij liet uiteindelijk het hele ministerie van Volkshuisvesting verdwijnen en was er trots op. Beleggers klagen nu steen en been, omdat ze als gevolg van de ‘Wet Betaalbare Huur’ iets minder hoge woekerhuren kunnen vragen voor hun panden. Ze doen hun huizen in de verkoop voor een gemiddelde verkoopprijs van 404.000 euro. Minister van Volkshuisvesting Mona Keijzer schiet deze armlastige beleggers te hulp en gaat hogere woekerwinsten opnieuw mogelijk maken. Het bevriezen van de huren van sociale huurwoningen voor twee jaar is een doorzichtige poging om de indruk te wekken dat er iets ‘voor de mensen’ gedaan wordt. Een klein beetje lucht voor huurders van sociale huurwoningen misschien, maar zeker geen oplossing. Tussen 1990 en 2024 stegen de huurprijzen met ruim 178 procent. Veel harder dan de inflatie. De huurkosten nemen daarmee een steeds groter deel van het inkomen in beslag (CBS). Dat geldt ook voor de energielasten. De verwarming naar omlaag en dekentjes op de bank om warm te blijven zijn een alledaags verschijnsel geworden. De lage temperaturen versterken in 20% van de woningen het schimmelprobleem. Van arbeiderslonen moet je kunnen wonen Voor steeds meer mensen wordt het onmogelijk om een woning te vinden. Jongeren, maar ook bijvoorbeeld gescheiden stellen met kinderen, komen in de knel. In april publiceerde het CBS een driejaarlijks WoonOnderzoek Nederland, dat zichtbaar maakt wat heel veel mensen zelf ervaren. Inmiddels willen 3,6 miljoen mensen verhuizen. Jongeren kunnen alleen een woning kopen als familie kan helpen. Dat was het geval bij 31% van de jongeren in 2024. Eén op de tien jongeren krijgt 100.000 euro of meer en gemiddeld wordt 60.000 euro bijgelegd. Jongeren uit een gemiddeld arbeidersgezin kunnen dus wel fluiten naar een woning. Hoe klein en afgeleefd ook. Bijna twee derde van de jongeren die nu thuis wonen (ruim 1,4 miljoen) wil graag op zichzelf gaan wonen. Het probleem van - met name economische – dakloosheid neemt ieder jaar toe. Officieel gaat het om 33.000 mensen, maar het probleem is veel groter. Gescheiden stellen die in grote stress gedwongen bij elkaar leven of mensen die bij vrienden of familie slapen worden bijvoorbeeld niet meegeteld. Strijd tegen woningnood heeft socialistisch perspectief nodig De strijd voor huurverlaging, woonzekerheid, goede en betaalbare woningen moet hand in hand gaan met de strijd voor de omwenteling van de hele maatschappij. Wooncrises en kapitalisme horen bij elkaar. Het streven naar maximale winst op huizen door banken, beleggers, woonbedrijven, speculanten en prinsen hoort bij het kapitalisme. Door het kapitalisme te overwinnen wordt niet alleen de weg vrij gemaakt om iedereen van een onderdak te voorzien, maar kan een heel andere manier van samenleven worden georganiseerd.

Wooncrisis ander woord voor kapitalisme 1 mei 2025