De revolutionaire wereldorganisatie ICOR besloot dat ‘Lenins leer leeft’ het leidende principe van het werk in 2024 zal zijn. Publieke discussies, studiebewegingen, seminars en strijdbare acties vinden over heel de wereld plaats, met als voorlopig hoogtepunt een bijeenkomst in India waar 70.000 mensen aan deelnamen. In september organiseerde ICOR in Duitsland een seminar waar vertegenwoordigers van de gehele revolutionaire wereldbeweging voor werden uitgenodigd. Hieronder de slotresolutie: De toekomst van de wereld heet socialisme en communisme Het ICOR-seminar was zeer succesvol en toekomstgericht. Er kwamen 701 deelnemers uit 45 landen bijeen. Van ICOR, organisaties buiten ICOR – iedereen droeg ervaringen, ideeën en voorstellen bij aan het seminar. Jongeren, arbeiders uit de auto- en staalindustrie, academici en kunstenaars, studenten, migranten, vrouwen uit de strijdbare vrouwen- beweging, activisten uit de vredes- en milieubeweging kwamen allemaal samen (…) De internationale culturele bijdragen en een schitterend internationaal cultureel festival tot in de vroege uurtjes brachten iedereen bij elkaar - samen strijden en samen feesten horen bij elkaar! Al in de aanloop waren er wereldwijd veel initiatieven voor dit seminar als hoogtepunt van het Leninjaar, waartoe ICOR had opgeroepen ter gelegenheid van de 100e sterfdag van Lenin. Aan het begin van de acht thematische blokken werden 25 keynote speeches gehouden (…) Ongeveer 200 discussiebijdragen zorgden voor een uiterst levendige discussie. 1) Het onderwerp ‘Lenin en het imperialisme’ lokte een controverse en creatieve discussie uit over hoe het imperialisme 100 jaar na Lenins dood is veranderd. Maar de essentie van imperialisme als stervend kapitalisme en als de onmiddellijke voorloper van het socialisme is niet veranderd. De strijd tegen imperialisme en fascisme, tegen de wereldwijde milieucatastrofe en tegen de verscherpte uitbuiting van mens en natuur moet worden versterkt en daarin moet om de leidende rol van de arbeidersklasse worden gestreden. 2) ‘Lenins wereldbeeld en het dialectisch materialisme’ bevorderde een diepgaande kritiek op de burgerlijke ideologie; op opportunisme, reformisme en revisionisme, op postmodernistische ideeën - tegen de soms wijdverbreide geringschatting voor ideologische debatten in de communistische beweging. De beheersing en verdere ontwikkeling van Lenins dialectische methode is de manier om de veranderende werkelijkheid creatief te begrijpen en te veranderen. 3) ‘Lenin, de kwestie van oorlog en vrede en proletarisch internationalisme’ was een opwindend forum. Welke antwoorden geven de revolutionairen, de marxisten-leninisten, alle vrede willende mensen op de barbaars gevoerde imperialistische oorlogen? ‘Arbeiders schieten niet op arbeiders’ is het proletarische antwoord op de oorlog in Oekraïne! Deze slogan volgt uit Lenins theorie en praktijk: in plaats van sociaal-chauvinisme en ‘verdediging van het vaderland’ is de klassenstrijd, de revolutionaire overwinning op kapitalisme en imperialisme, het enige antwoord. 4) De discussie over ‘Lenin en de strijd voor nationale bevrijding’ werd geïnspireerd door de grote solidariteit met de Palestijnse en Koerdische bevrijdingsstrijd – en ook door het verzet tegen de bezetting van Cyprus. Er werd gestreden om te begrijpen hoe vandaag de dag de nationale bevrijdingsstrijd in Lenins zin onlosmakelijk verbonden is met de internationale klassenstrijd en gericht is op socialisme. 5) ‘Lenin en de Jeugd’ was een discussie over hoe jongeren als praktische voorhoede alles leren wat de klassenstrijd van hen vraagt, als toekomstige strijders voor het socialisme. De levendige ervaringen van revolutionaire jongeren van over heel de wereld laten zien dat het bewustzijn van de internationale jongerenbeweging groeit. Het werk daarbinnen moet de eenheid van spontaniteit en bewust denken en handelen realiseren. Zowel voor deze beweging als voor alle andere bewegingen moeten internationale organisatievormen worden geschapen. De inspirerende revue over het leven van Lenin wierp hier een culturele blik op. 6) ‘Lenin, voorvechter van de bevrijding van vrouwen’: sinds haar oprichting heeft ICOR zich ingezet om de wereldwijde strijdbare vrouwenbeweging te ondersteunen. Gezien de beslissende rol van vrouwen in de strijd voor nationale en sociale bevrijding en voor de socialistische opbouw, kwam de taak om de massa aan vrouwen te winnen centraal te staan in de discussie. Het seminar zond zusterlijke groeten aan de vrouwelijke arbeiders van de wereld, evenals aan de vrouwelijke strijders in de bevrijdingsbewegingen. 7) ‘Lenin en de revolutionaire partijopbouw’: Lenins principes van marxistisch-leninistische partijopbouw en de bolsjewisering ervan werden bevestigd. En de noodzaak om conclusies te trekken uit het revisionistische verraad. Ook veel nieuw opgerichte en zich ontwikkelende organisaties brachten hulde aan de rol van ICOR en bevestigden de impulsen die voortkomen uit het werk in ICOR, voor het werk in hun eigen land. Overal ter wereld breken talrijke massaopstanden uit en gisten revolutionaire ontwikkelingen. Ze hebben echter niet geleid tot revoluties en socialisme. Dit toont aan dat de opbouw en versterking van marxistisch- leninistische partijen het kernpunt is geworden. 8) ‘Lenin en de socialistische revolutie’: We hebben een nieuwe start voor het socialisme nodig. Dit is alleen mogelijk met overtuigende conclusies uit het herstel van het kapitalisme in alle voormalige socialistische landen, de grote verworvenheden en successen, maar ook de zwakheden, mislukkingen en fouten in de socialistische opbouw. Dat vereist een bereidheid tot kritische, zelfkritische toetsing en de bereidheid om van elkaar te leren. Het open debat moet worden versterkt, zodat we steeds dichter bij elkaar kunnen komen in ICOR en met alle revolutionaire krachten in de wereld. Het seminar was een virtuoos orkest met ervaringen uit vier continenten in de strijd voor de bevrijding van kapitalistische en imperialistische uitbuiting en onderdrukking. De zekerheid van de overwinning van het socialisme was ouverture en slotakkoord! Maar ons orkest moet aanzienlijk versterkt worden door de revolutionaire partijopbouw in ieder land - we willen sterker worden dan het imperialisme. ICOR zal creatieve debatten over de toekomst van de mensheid blijven voeren en enthousiasme voor het socialisme opwekken. Dankzij 201 brigadisten uit twaalf landen en de actieve betrokkenheid van alle deelnemers werd het seminar een echte school voor zelforganisatie in de geest van de socialistische subotniks! Dit waren dagen van het socialisme, de manier van denken, werken en leven – geheel in de geest van Lenin. • Voorwaarts met de internationale revolutionaire en arbeidersbeweging! • Voorwaarts met ICOR! • Voorwaarts naar het socialisme! Honderd jaar na sterfdag: ‘Lenin-jaar’ De revolutionaire wereldorganisatie ICOR heeft besloten om 2024 ‘Lenins leer leeft’ tot de richtlijn van haar werk te maken. In 2024 is het honderd jaar geleden dat Lenin stierf. Overal op de wereld organiseren de lid-organisaties van ICOR discussiebijeenkomsten, studies, seminars en acties – om de grote revolutionair te herdenken, maar vooral om nadruk te leggen op de actualiteit van zijn werk voor vandaag de dag. In september is er een groot seminar door ICOR georganiseerd, waar vertegenwoordigers van de gehele revolutionaire wereldbeweging – binnen en buiten ICOR – voor werden uitgenodigd. In drie dagen zijn onder andere de volgende onderwerpen behandeld: Lenin en zijn theorie van het imperialisme, Lenin en partijopbouw, Lenin en de kwestie van oorlog en vrede, Lenin en het proletarisch internationalisme. Dit jaar is dus ook voor de Rode Morgen het ‘Lenin-jaar’. In een reeks van artikelen, bijeenkomsten, brochures en wat nog meer laten we de actualiteit van de lessen van Lenin voor nu aan de orde komen. Maar eerst: wie was de man en wat heeft hij gepresteerd? Een leven voor de bevrijding van de mensheid Lenin – werkelijke naam Vladimir Iljitsj Oeljanov - werd geboren op 22 april 1870 in de Russische stad Simbirsk. In 1887 ging hij studeren op de universiteit in Kazan, maar al spoedig werd hij wegens deelneming aan de revolutionaire beweging van studenten gearresteerd en van de universiteit gestuurd. Hij leerde in deze periode het marxisme kennen. Zes jaar later verhuisde Lenin naar Petersburg. Daar werd hij snel een erkende leider van de Petersburgse marxisten: door zijn kennis van het marxisme, door zijn vermogen om het marxisme toe te passen op de economische en politieke situatie van Rusland van die tijd, door zijn organisatorisch talent en door zijn vertrouwen in de overwinning van de arbeidersklasse. In 1895 verenigde Lenin alle marxistische arbeidersstudiekringen in Petersburg in de Strijdbond ter Bevrijding van de Arbeidersklasse. Dit was, zoals Lenin zei: ‘de eerste werkelijke kiem van een revolutionaire partij die op de arbeidersbeweging steunt.’ In 1895 werd Lenin gearresteerd en gevangen gezet. Hij was dat jaar getrouwd met Nadezjda Kroepskaja, evenals Lenin een overtuigd marxist, die daardoor van 1897 tot 1900 met hem in Siberië in ballingschap ging. Ook in de gevangenis en in ballingschap zette Lenin de revolutionaire strijd verder. Hij schreef brochures en pamfletten over de ontwikkeling van het kapitalisme in Rusland, over de strijd van de Russische sociaaldemocraten en talloze andere werken. Om de verspreide marxistische organisaties in één partij te verenigen en met elkaar te verbinden - en om de ideologische strijd te ontplooien - richtte Lenin de eerste krant van de revolutionaire marxisten voor heel Rusland op: ‘Iskra’ (de Vonk). Bolsjewiek In 1900 komt Lenin uit ballingschap. Op het 2e congres in 1903 wordt de Russische Sociaal Democratische Arbeiderspartij (RSDAP) gesticht en worden het program en de statuten aangenomen en leidende organen gevormd. In de strijd om de politieke lijn ontstaan tijdens dit congres twee groepen, de mensjewiki (minderheid) en de bolsjewiki (meerderheid). Na het congres komen de tegenstellingen steeds scherper naar buiten en komt het tot een breuk in de partij in 1904. De mensjewiki met Martow en Trotski hadden geen vertrouwen in het proletariaat – in de arbeidersklasse. De bolsjewieken en Lenin streden voor de opbouw van een werkelijk revolutionaire partij van de arbeiders. “Het proletariaat”, schreef Lenin, “heeft geen ander wapen in de strijd om de macht dan zijn organisatie.” (‘Een stap voorwaarts, twee stappen terug’, Verzamelde Werken, deel II, blz. 468.) De historische betekenis van dit werk bestaat erin dat Lenin als eerste in de geschiedenis van het marxisme de leer van de partij als leidende organisatie van het proletariaat in daden omzette - als voornaamste wapen in handen van dat proletariaat, nodig om in de strijd voor het socialisme de overwinning te behalen. In 1905 brak een eerste revolutie uit tegen het bloedige bewind van de tsaar. De revolutie ging gepaard met een opleving van revolutionair elan, demonstraties en stakingen. Deze werden uiteen geschoten, meer demonstraties volgden. De tsaar moest de oprichting van een parlement (Doema) toestaan. De ideologische strijd tussen de mensjewiki en bolsjewiki over het doel van de revolutie resulteerde in een definitieve breuk in 1912 toen de bolsjewieken de RSDAP(b) tot een zelfstandige marxistische partij omvormden. Tegen de oorlog In juli 1914 trad Rusland in oorlog tegen Duitsland en Oostenrijk. De Eerste Wereldoorlog kwam niet uit de lucht vallen. In het begin van de twintigste eeuw was het kapitalisme in het imperialistische stadium gekomen. Oorlog is voor imperialisten de enige mogelijkheid om de wereld en invloedssferen te herverdelen. Op de internationale congressen van de socialisten was Lenin opgetreden met zijn voorstellen om een revolutionaire richting te kiezen, maar de reformistische partijen ondersteunden hun imperialistische regeringen in de oorlog. In 1914 werd Lenin in Krakau gearresteerd en vertrok naar Zwitserland in ballingschap, waar hij zijn revolutionaire werk voortzette. Tsarisme omver geworpen De volksmassa’s waren door het tsarisme en de Eerste Wereldoorlog in diepe ellende gestort. In februari 1917 brachten zij het tsarisme ten val. Stakingen en demonstraties groeiden onder leiding van de bolsjewieken uit tot een gewapende opstand. De tsaristische regering werd weggejaagd. Aan de basis verenigden werkende mensen zich in sovjets – raden van arbeiders, boeren en soldaten. Aan de top nam de Voorlopige Regering het landsbestuur in handen. Deze regering bleef echter een burgerlijke regering, die met steun van de reformistische mensjewieken de macht van de kapitalisten beschermde en de Russische deelname aan de oorlog voortzette. In april van dat jaar keerde Lenin na een langdurige ballingschap naar Rusland terug. Na zijn aankomst in Rusland hield Lenin een referaat met een plan voor de strijd voor de overgang van de burgerlijk-democratische revolutie naar de socialistische revolutie: de April-stellingen. In juli 1917 werd er massaal gedemonstreerd – voor vrede, voor land voor de kleine boeren. De afzonderlijke demonstraties groeiden aan tot één machtige demonstratie onder de leuze: ‘Alle macht aan de Sovjets!’. De demonstraties werden uiteen geschoten door het leger. Lenin moest onderduiken vanwege een arrestatiebevel. Eind oktober kwam hij illegaal vanuit Finland weer terug naar Petrograd. De bolsjewistische partij besloot op korte termijn een gewapende opstand te beginnen. Oktoberrevolutie Op 25 oktober (7 november volgens de huidige tijdrekening) bezetten revolutionaire troepen de stations, de post, de telegraaf, de ministeries en de staatsbank in Petrograd. De marine bleef niet achter bij het leger. Kronstadt was een vesting van de Bolsjewistische partij, waar de macht van de voorlopige regering al lang niet meer werd erkend. Op 25 oktober kondigde de kruiser ‘Aurora’ met haar kanons het begin van een nieuw tijdperk aan. De arbeidersklasse, aangevoerd door de partij van de bolsjewieken, had in bondgenootschap met de arme boeren en met steun van soldaten en matrozen de macht van de bourgeoisie omver geworpen en haar eigen heerschappij gevestigd. Zij vestigde een nieuw staatstype, de socialistische Sovjetstaat - schafte het grondeigendom van de landheren af, gaf de grond in gebruik aan de boeren, onteigende de kapitalisten, staakte de deelname aan de wereldoorlog en creëerde een adempauze waarin begonnen kon worden met de opbouw van het socialisme. Lenin werd de eerste leider van deze Sovjetstaat en hij zette zich met net zoveel verve in voor de opbouw van het socialisme als hij de strijd had gevoerd voor de revolutie. Op 21 januari 1924 stierf Lenin. De arbeidersklasse van de hele wereld ontving de tijding van Lenins dood als een groot verlies - maar velen werden lid van de communistische partij – om zijn voorbeeld te volgen.

1 oktober 2024

heet socialisme

de toekomst van de wereld

Honderd jaar na sterfdag: ‘Lenin-jaar’

lenininsme

en communisme