De revolutionaire wereldorganisatie
ICOR besloot dat ‘Lenins leer
leeft’ het leidende principe van het
werk in 2024 zal zijn. Publieke
discussies, studiebewegingen,
seminars en strijdbare acties vinden
over heel de wereld plaats, met als
voorlopig hoogtepunt een bijeenkomst
in India waar 70.000 mensen aan
deelnamen.
In september organiseerde ICOR in
Duitsland een seminar waar
vertegenwoordigers van de gehele
revolutionaire wereldbeweging
voor werden uitgenodigd. Hieronder de
slotresolutie:
De toekomst van de wereld heet
socialisme en communisme
Het ICOR-seminar was zeer succesvol
en toekomstgericht. Er kwamen 701
deelnemers uit 45 landen bijeen. Van
ICOR, organisaties buiten ICOR –
iedereen droeg ervaringen, ideeën en
voorstellen bij aan het seminar.
Jongeren, arbeiders uit de auto- en
staalindustrie, academici en
kunstenaars, studenten, migranten,
vrouwen uit de strijdbare vrouwen-
beweging, activisten uit de vredes- en
milieubeweging kwamen allemaal
samen (…)
De internationale culturele bijdragen en
een schitterend internationaal cultureel
festival tot in de vroege uurtjes
brachten iedereen bij elkaar - samen
strijden en samen feesten horen bij
elkaar!
Al in de aanloop waren er wereldwijd
veel initiatieven voor dit seminar als
hoogtepunt van het Leninjaar, waartoe
ICOR had opgeroepen ter gelegenheid
van de 100e sterfdag van Lenin.
Aan het begin van de acht thematische
blokken werden 25 keynote speeches
gehouden (…) Ongeveer 200
discussiebijdragen zorgden voor een
uiterst levendige discussie.
1) Het onderwerp ‘Lenin en het
imperialisme’ lokte een controverse en
creatieve discussie uit over hoe het
imperialisme 100 jaar na Lenins dood
is veranderd. Maar de essentie van
imperialisme als stervend kapitalisme
en als de onmiddellijke voorloper van
het socialisme is niet veranderd.
De strijd tegen imperialisme en
fascisme, tegen de wereldwijde
milieucatastrofe en tegen de
verscherpte uitbuiting van mens en
natuur moet worden versterkt en
daarin moet om de leidende rol van de
arbeidersklasse worden gestreden.
2) ‘Lenins wereldbeeld en het
dialectisch materialisme’ bevorderde
een diepgaande kritiek op de
burgerlijke ideologie; op opportunisme,
reformisme en revisionisme, op
postmodernistische ideeën - tegen de
soms wijdverbreide geringschatting
voor ideologische debatten in de
communistische beweging.
De beheersing en verdere ontwikkeling
van Lenins dialectische methode is de
manier om de veranderende
werkelijkheid creatief te begrijpen en
te veranderen.
3) ‘Lenin, de kwestie van oorlog en
vrede en proletarisch internationalisme’
was een opwindend forum. Welke
antwoorden geven de revolutionairen,
de marxisten-leninisten, alle vrede
willende mensen op de barbaars
gevoerde imperialistische oorlogen?
‘Arbeiders schieten niet op arbeiders’ is
het proletarische antwoord op de
oorlog in Oekraïne! Deze slogan volgt
uit Lenins theorie en praktijk: in plaats
van sociaal-chauvinisme en
‘verdediging van het vaderland’ is de
klassenstrijd, de revolutionaire
overwinning op kapitalisme en
imperialisme, het enige antwoord.
4) De discussie over ‘Lenin en de strijd
voor nationale bevrijding’ werd
geïnspireerd door de grote solidariteit
met de Palestijnse en Koerdische
bevrijdingsstrijd – en ook door het
verzet tegen de bezetting van Cyprus.
Er werd gestreden om te begrijpen hoe
vandaag de dag de nationale
bevrijdingsstrijd in Lenins zin
onlosmakelijk verbonden is met de
internationale klassenstrijd en gericht
is op socialisme.
5) ‘Lenin en de Jeugd’ was een
discussie over hoe jongeren als
praktische voorhoede alles leren wat
de klassenstrijd van hen vraagt, als
toekomstige strijders voor het
socialisme. De levendige ervaringen
van revolutionaire jongeren van over
heel de wereld laten zien dat het
bewustzijn van de internationale
jongerenbeweging groeit. Het werk
daarbinnen moet de eenheid van
spontaniteit en bewust denken en
handelen realiseren. Zowel voor deze
beweging als voor alle andere
bewegingen moeten internationale
organisatievormen worden geschapen.
De inspirerende revue over het leven
van Lenin wierp hier een culturele blik
op.
6) ‘Lenin, voorvechter van de
bevrijding van vrouwen’:
sinds haar oprichting heeft ICOR zich
ingezet om de wereldwijde strijdbare
vrouwenbeweging te ondersteunen.
Gezien de beslissende rol van vrouwen
in de strijd voor nationale en sociale
bevrijding en voor de socialistische
opbouw, kwam de taak om de massa
aan vrouwen te winnen centraal te
staan in de discussie. Het seminar zond
zusterlijke groeten aan de vrouwelijke
arbeiders van de wereld, evenals aan
de vrouwelijke strijders in de
bevrijdingsbewegingen.
7) ‘Lenin en de revolutionaire
partijopbouw’: Lenins principes van
marxistisch-leninistische partijopbouw
en de bolsjewisering ervan werden
bevestigd. En de noodzaak om
conclusies te trekken uit het
revisionistische verraad. Ook veel
nieuw opgerichte en zich
ontwikkelende organisaties brachten
hulde aan de rol van ICOR en
bevestigden de impulsen die
voortkomen uit het werk in ICOR, voor
het werk in hun eigen land. Overal ter
wereld breken talrijke massaopstanden
uit en gisten revolutionaire
ontwikkelingen. Ze hebben echter niet
geleid tot revoluties en socialisme. Dit
toont aan dat de opbouw en
versterking van marxistisch-
leninistische partijen het kernpunt is
geworden.
8) ‘Lenin en de socialistische
revolutie’: We hebben een nieuwe start
voor het socialisme nodig. Dit is alleen
mogelijk met overtuigende conclusies
uit het herstel van het kapitalisme in
alle voormalige socialistische landen,
de grote verworvenheden en
successen, maar ook de zwakheden,
mislukkingen en fouten in de
socialistische opbouw. Dat vereist een
bereidheid tot kritische, zelfkritische
toetsing en de bereidheid om van
elkaar te leren. Het open debat moet
worden versterkt, zodat we steeds
dichter bij elkaar kunnen komen in
ICOR en met alle revolutionaire
krachten in de wereld.
Het seminar was een virtuoos orkest
met ervaringen uit vier continenten in
de strijd voor de bevrijding van
kapitalistische en imperialistische
uitbuiting en onderdrukking.
De zekerheid van de overwinning van
het socialisme was ouverture en
slotakkoord! Maar ons orkest moet
aanzienlijk versterkt worden door de
revolutionaire partijopbouw in ieder
land - we willen sterker worden dan
het imperialisme. ICOR zal creatieve
debatten over de toekomst van de
mensheid blijven voeren en
enthousiasme voor het socialisme
opwekken.
Dankzij 201 brigadisten uit twaalf
landen en de actieve betrokkenheid
van alle deelnemers werd het seminar
een echte school voor zelforganisatie in
de geest van de socialistische
subotniks! Dit waren dagen van het
socialisme, de manier van denken,
werken en leven – geheel in de geest
van Lenin.
•
Voorwaarts met de internationale
revolutionaire en
arbeidersbeweging!
•
Voorwaarts met ICOR!
•
Voorwaarts naar het socialisme!
Honderd jaar na sterfdag:
‘Lenin-jaar’
De revolutionaire wereldorganisatie
ICOR heeft besloten om 2024 ‘Lenins
leer leeft’ tot de richtlijn van haar werk
te maken. In 2024 is het honderd jaar
geleden dat Lenin stierf. Overal op de
wereld organiseren de lid-organisaties
van ICOR discussiebijeenkomsten,
studies, seminars en acties – om de
grote revolutionair te herdenken, maar
vooral om nadruk te leggen op de
actualiteit van zijn werk voor vandaag
de dag.
In september is er een groot seminar
door ICOR georganiseerd, waar
vertegenwoordigers van de gehele
revolutionaire wereldbeweging –
binnen en buiten ICOR – voor werden
uitgenodigd. In drie dagen zijn onder
andere de volgende onderwerpen
behandeld:
Lenin en zijn theorie van het
imperialisme, Lenin en partijopbouw,
Lenin en de kwestie van oorlog en
vrede, Lenin en het proletarisch
internationalisme.
Dit jaar is dus ook voor de Rode
Morgen het ‘Lenin-jaar’. In een
reeks van artikelen, bijeenkomsten,
brochures en wat nog meer laten we
de actualiteit van de lessen van Lenin
voor nu aan de orde komen. Maar
eerst: wie was de man en wat heeft hij
gepresteerd?
Een leven voor de bevrijding van
de mensheid
Lenin – werkelijke naam Vladimir Iljitsj
Oeljanov - werd geboren op 22 april
1870 in de Russische stad Simbirsk. In
1887 ging hij studeren op de
universiteit in Kazan, maar al spoedig
werd hij wegens deelneming aan de
revolutionaire beweging van studenten
gearresteerd en van de universiteit
gestuurd. Hij leerde in deze periode
het marxisme kennen.
Zes jaar later verhuisde Lenin naar
Petersburg. Daar werd hij snel een
erkende leider van de Petersburgse
marxisten: door zijn kennis van het
marxisme, door zijn vermogen om het
marxisme toe te passen op de
economische en politieke situatie van
Rusland van die tijd, door zijn
organisatorisch talent en door zijn
vertrouwen in de overwinning
van de arbeidersklasse. In 1895
verenigde Lenin alle marxistische
arbeidersstudiekringen in Petersburg in
de Strijdbond ter Bevrijding van de
Arbeidersklasse. Dit was, zoals Lenin
zei: ‘de eerste werkelijke kiem van een
revolutionaire partij die op de
arbeidersbeweging steunt.’
In 1895 werd Lenin gearresteerd en
gevangen gezet. Hij was dat jaar
getrouwd met Nadezjda Kroepskaja,
evenals Lenin een overtuigd marxist,
die daardoor van 1897 tot 1900 met
hem in Siberië in ballingschap ging.
Ook in de gevangenis en in
ballingschap zette Lenin de
revolutionaire strijd verder. Hij schreef
brochures en pamfletten over de
ontwikkeling van het kapitalisme in
Rusland, over de strijd van de
Russische sociaaldemocraten en talloze
andere werken. Om de verspreide
marxistische organisaties in één partij
te verenigen en met elkaar te
verbinden - en om de ideologische
strijd te ontplooien - richtte Lenin de
eerste krant van de revolutionaire
marxisten voor heel Rusland op: ‘Iskra’
(de Vonk).
Bolsjewiek
In 1900 komt Lenin uit ballingschap.
Op het 2e congres in 1903 wordt de
Russische Sociaal Democratische
Arbeiderspartij (RSDAP) gesticht en
worden het program en de statuten
aangenomen en leidende organen
gevormd. In de strijd om de politieke
lijn ontstaan tijdens dit congres twee
groepen, de mensjewiki (minderheid)
en de bolsjewiki (meerderheid). Na het
congres komen de tegenstellingen
steeds scherper naar buiten en komt
het tot een breuk in de partij in 1904.
De mensjewiki met Martow en Trotski
hadden geen vertrouwen in het
proletariaat – in de arbeidersklasse. De
bolsjewieken en Lenin streden voor de
opbouw van een werkelijk
revolutionaire partij van de arbeiders.
“Het proletariaat”, schreef Lenin, “heeft
geen ander wapen in de strijd om de
macht dan zijn organisatie.” (‘Een stap
voorwaarts, twee stappen terug’,
Verzamelde Werken, deel II, blz. 468.)
De historische betekenis van dit werk
bestaat erin dat Lenin als eerste in de
geschiedenis van het marxisme de leer
van de partij
als leidende organisatie van het
proletariaat in daden omzette - als
voornaamste wapen in handen van dat
proletariaat, nodig om in de strijd voor
het socialisme de overwinning te
behalen.
In 1905 brak een eerste revolutie uit
tegen het bloedige bewind van de
tsaar. De revolutie ging gepaard met
een opleving van revolutionair elan,
demonstraties en stakingen. Deze
werden uiteen geschoten, meer
demonstraties volgden. De tsaar moest
de oprichting van een parlement
(Doema) toestaan. De ideologische
strijd tussen de mensjewiki en
bolsjewiki over het doel van de
revolutie resulteerde in een definitieve
breuk in 1912 toen de bolsjewieken de
RSDAP(b) tot een zelfstandige
marxistische partij omvormden.
Tegen de oorlog
In juli 1914 trad Rusland in oorlog
tegen Duitsland en Oostenrijk. De
Eerste Wereldoorlog kwam niet uit de
lucht vallen. In het begin van de
twintigste eeuw was het kapitalisme in
het imperialistische stadium gekomen.
Oorlog is voor imperialisten de enige
mogelijkheid om de wereld en
invloedssferen te herverdelen.
Op de internationale congressen van
de socialisten was Lenin opgetreden
met zijn voorstellen om een
revolutionaire richting te kiezen, maar
de reformistische partijen
ondersteunden hun imperialistische
regeringen in de oorlog.
In 1914 werd Lenin in Krakau
gearresteerd en vertrok naar
Zwitserland in ballingschap, waar hij
zijn revolutionaire werk voortzette.
Tsarisme omver geworpen
De volksmassa’s waren door het
tsarisme en de Eerste
Wereldoorlog in diepe ellende gestort.
In februari 1917 brachten zij het
tsarisme ten val. Stakingen en
demonstraties groeiden onder leiding
van de bolsjewieken uit tot een
gewapende opstand. De tsaristische
regering werd weggejaagd. Aan de
basis verenigden werkende mensen
zich in sovjets – raden van arbeiders,
boeren en soldaten. Aan de top nam de
Voorlopige Regering het landsbestuur
in handen. Deze regering bleef echter
een burgerlijke regering, die met steun
van de reformistische
mensjewieken de macht van de
kapitalisten beschermde en de
Russische deelname aan de oorlog
voortzette.
In april van dat jaar keerde Lenin na
een langdurige ballingschap naar
Rusland terug. Na zijn aankomst in
Rusland hield Lenin een referaat met
een plan voor de strijd voor de
overgang van de
burgerlijk-democratische revolutie naar
de socialistische
revolutie: de April-stellingen. In juli
1917 werd er massaal
gedemonstreerd – voor vrede, voor
land voor de kleine boeren. De
afzonderlijke demonstraties groeiden
aan tot één machtige demonstratie
onder de leuze: ‘Alle macht aan de
Sovjets!’. De demonstraties werden
uiteen geschoten door het leger. Lenin
moest onderduiken vanwege een
arrestatiebevel. Eind oktober kwam hij
illegaal vanuit Finland weer terug naar
Petrograd. De bolsjewistische partij
besloot op korte termijn een
gewapende
opstand te beginnen.
Oktoberrevolutie
Op 25 oktober (7 november volgens de
huidige tijdrekening)
bezetten revolutionaire troepen de
stations, de post, de telegraaf, de
ministeries en de staatsbank in
Petrograd. De marine bleef niet achter
bij het leger. Kronstadt was een vesting
van de Bolsjewistische partij, waar de
macht van de voorlopige regering al
lang niet meer werd erkend. Op 25
oktober kondigde de
kruiser ‘Aurora’ met haar kanons het
begin van een nieuw tijdperk aan.
De arbeidersklasse, aangevoerd door
de partij van de bolsjewieken, had in
bondgenootschap met de arme boeren
en met steun van soldaten en
matrozen de macht van de bourgeoisie
omver geworpen en haar eigen
heerschappij gevestigd. Zij vestigde
een nieuw staatstype, de socialistische
Sovjetstaat - schafte het
grondeigendom van de landheren af,
gaf de grond in
gebruik aan de boeren, onteigende de
kapitalisten, staakte de deelname aan
de wereldoorlog en creëerde een
adempauze waarin begonnen kon
worden met de opbouw van het
socialisme. Lenin werd de eerste leider
van deze Sovjetstaat en hij zette zich
met net zoveel verve in voor de
opbouw van het socialisme als hij de
strijd had gevoerd voor de revolutie.
Op 21 januari 1924 stierf Lenin. De
arbeidersklasse van de hele wereld
ontving de tijding van Lenins dood als
een groot verlies -
maar velen werden lid van de
communistische partij – om zijn
voorbeeld te volgen.
1 oktober 2024
heet socialisme
de toekomst van de wereld
Honderd jaar na sterfdag: ‘Lenin-jaar’
lenininsme
en communisme